Ooit konden de mensen aan hun stekende litteken of hun pijnlijke knie voelen wat het weer in petto had. Aan de lengte van de schaduwen simpelweg zien hoe laat het – ongeveer – was. Aan nestelende vogels welke maand het was. Helaas doet mijn litteken het niet meer zo goed en ook die andere kunsten beheersen we niet. Maar we zijn wel geïnteresseerd in de natuur om ons heen en daarom hebben we voor die dingen hulpmiddelen. Sommige oud en andere modern.
Binnen hebben we een display dat draadloos gekoppeld is aan een weerstationnetje op een paal en temperatuur, luchtvochtigheid, luchtdruk, wind en zo meer laat zien. Ooit gekocht bij weerhuisje.nl en het is echt heel leuk als het weer je boeit. Maar dat is dan ook direct de modernste. Nadeeltje is dat de digitale uitlezing onverbiddelijk is, en zo weten we (zie de foto bovenaan) dat we op die ene hele hete dag net niet de 40 graden hebben gehaald.
Klassiek qua werkingsprincipe is de contrabarometer. Hier nog niet met een record, maar met 1038+ hPa wel een behoorlijk hoge stand. Het zou lekker weer moeten zijn, helaas is dat blijkbaar niet altijd zo.
Ouder, maar qua principe dan weer moderner, is deze barometer. Al bijna honderd jaar in de familie en werkt na al die jaren nog steeds prima.
Temperatuur ervaar je natuurlijk voortdurend. Maar thermometers zijn nou eenmaal leuke dingen om zo links en rechts op te hangen. Buiten en in de tuinkas.
En dan is er nog de regenmeter. Een klassieke glazen uitvoering. Heeft al menig zware vorstperiode doorstaan, maar moet wel af en toe schoongemaakt worden. En natuurlijk regelmatig geleegd.
Onze schuur heeft een gevel die pal op het zuiden gericht is. Ideaal voor een verticale zonnewijzer.
De lange streep is twaalf uur zomertijd, vandaar dat ‘ie niet pal beneden de wijzer staat. In de praktijk kun je de tijd op zo’n vijf-tien minuten nauwkeurig aflezen. Als de zon schijnt.
Een alternatief is de equatoriale zonnewijzer op een kolom op het grasveld. Die is wat minder makkelijk goed af te lezen. En bovendien moet je rekenen om van de zonnetijd naar normale-mensen-tijd te komen.
Hier valt de schaduw van de equatorband bijna over de band zelf heen. Alleen een heel klein streepje is nog in de zon. Ofwel: de zon staat praktisch boven de evenaar. Dat klopt, want deze foto is van de herfstequinox.
Een nadeel is natuurlijk wel dat je tijdens de equinoxen de tijd minder makkelijk afleest. Maar dat is maar twee maal per jaar.
Maar je kunt ook gewoon op een bankje gaan zitten en naar de wolken kijken. En als je dan goed bent in langzaam kijken, zodat alles snel lijkt te verlopen, zie je dit.
Mooiweer wolken. Merk op hoe de hoge bewolking haaks beweegt ten opzicht van de lagere cumuli.
Het ziet er dreigend uit. En op het laatst komt het “gustfront” over. De valwinden en plotseling sterk opstekende wind die voor de buien uitgaan.
Maar soms is het beter om toch maar op tijd binnen te zijn.