Nachtelijke apenkooi.

Al jaren zien we op de nachtopnames uit “de jungle” marters. Vaak alleen, maar de laatste tijd vaker met z’n tweeën. Het is dan vooral apenkooi spelen op en over onze picknicktafel. Het zal vast allemaal oefenen zijn voor het echte leven. Wat nou precies de relatie is tussen de marters weten we ook niet. Partners? Ouder en kind? Broers en/of zussen? Leuk is het in ieder geval wel.

Lees verder “Nachtelijke apenkooi.”

“What’s in a name? That which we call a rose.

By any other name would smell as sweet”
Romeo and Juliet, Act 2, scene 2.

De verzuchting van Julia over Romeo dat z’n naam het geluk in de weg staat geldt misschien ook wel voor de paardenbloem.

Om onbegrijpelijke reden zijn er altijd nog mensen die de paardenbloem niet mooi vinden. Weg er mee! Er zijn speciale spitvorken om ze uit het gazon te steken. En kijk nou eens hoe mooi. Zo smetteloos geel in het frisse groen. Ze zouden duur moeten zijn, dan zouden ze wel gewaardeerd worden.

Of misschien zit het inderdaad wel in de naam. In het Engels is het “dandelion”, waarin het Franse “dent de lion” ofwel “leeuwentand” nog terug te vinden is. Dat had ‘m misschien meer aanzien gegeven. Even checken. Spaans: “Diente de León”, niet slecht, best wel heroïsch. Deens: “mælkebøtte”. Hmm. Frans: “pissenlit”. Tja.

Ok, de paardenbloem dus. Geheel terecht is de laatste zondag van april Nationale Paardenbloemendag. Zet het in de agenda voor volgend jaar!

Paardenbloemen zijn altijd weer fantastisch in het voorjaar in onze tuin.

Lees verder ““What’s in a name? That which we call a rose.”

Eindelijk!

Al jaren komen er reeën in het wilde deel van onze tuin, de “jungle”. Maar in 2021 lag er op 29 mei opeens een echt klein kalfje opgerold op een beschut plekje! De eerste reflex is natuurlijk dat je ter plekke smelt van zoveel schattigheid. Nadat we onszelf weer opgeraapt hadden, hebben we de jungle ontruimd en tot verboden gebied verklaard voor een paar maanden. (Inclusief een berichtje voor achter ons perceel gelande vliegers van AVXCC dat ze niet door de jungle mochten lopen.)

Van vorige jaren wisten we wel dat dit een populaire plek is voor reeën om te rusten. We hadden daarom in de winter al een bewakingscamera neergezet om te volgen wat er allemaal gebeurde.

Lees verder “Eindelijk!”

Bij gebrek aan litteken.

Ooit konden de mensen aan hun stekende litteken of hun pijnlijke knie voelen wat het weer in petto had. Aan de lengte van de schaduwen simpelweg zien hoe laat het – ongeveer – was. Aan nestelende vogels welke maand het was. Helaas doet mijn litteken het niet meer zo goed en ook die andere kunsten beheersen we niet. Maar we zijn wel geïnteresseerd in de natuur om ons heen en daarom hebben we voor die dingen hulpmiddelen. Sommige oud en andere modern.

Lees verder “Bij gebrek aan litteken.”